عشق

میدونی یه چیزی همیشه برام سوال بوده

اینکه چرا هر کی عاشق میشه غمگین میشه؟تو کدوم آیه قرآن اومده که عاشق باید غصه بخوره؟

چرا عاشق از عشق استفاده مثبت نمی بره؟

چرا از عشقش انرژی و انگیزه نمی گیره که به موفقیت برسه؟

چرا وقتی یاد معشوقش میفته بجای اینکه از داشتنش شاد بشه و خنده رو لباش بشینه .میره یه

 گوشه میشینه بغض می کنه گریه می کنه

بهم میگن از ترس نرسیدن به وصاله ...  یعنی تو واقعا نتیجه عشقتو توی وصال می بینی؟

یعنی عاشق حتما باید به معشوق وصل بشه و اگر نشد دیگه عاشق نیست؟

 


 

                                                 حافظ

هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز                                         

ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

روندگان طریقت ره بلا سپرند                                                 

رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز

غم حبیب نهان به ز گفتگوی رقیب                                             

که نیست سینه ارباب کینه محرم راز

اگر چه حسن تو از عشق غیرمستغنیست                                      

من آن نیم که از این عشق بازی آیم باز

چه گویمت که ز سوز درون چه می بینم                                      

ز اشک پرس حکایت که من نیم غماز

بدین سپاس که مجلس منور است به دوست                                

گرت چو شمع جفایی رسد بسوز و بساز

غرض کرشمه حسن استورنه حاجت نیست                                   

جمال دولت محمود را به زلف ایاز

غزلسرایی ناهید صرفه ای نبود

 در آن مقام که حافظ بر آورد آواز

این شعر رو برای تمام کسانی  می نویسم که منتظر عزیزشونن.

                                                          معما 

وقتی که دست عزیزت یه نوازشگر خوبه                             

وقتی که طلوع چشمات دشمن هر چی غروبه

وقتی که سایه اسمت روی لبهام خونه داره                            

وقتی که زخم نفسهام بی تو مرهمی نداره

 ******

تو بگو جز تو کسی هست که منو تنها بزاره؟                        

کسی هست اگر که رفتی واسه من بشه ستاره؟

راستی کی تو برمی گردی تا که بغض من بمیره                    

 کی میای که مرغ شادی تو نگاهمپر بگیره

یه تبسم ازنگاهت واسه من تموم دنیاست                               

وقتی چشماتو می بندی زندگی واسم معماست

 *******      

بیا که هرم نفسهات  برا من نفس بیاره                                

بیا که گریه تلخم بشه لبخندی دوباره

بیا تا اومدنت رو پر کنم از هجرت غم                              

بیا تا دیگه نباشه اشکی رو گونه شبنم

شعر تازه ای نمونده که برات هدیه بیارم                            

 آخه تا اومدن تو می تونم فقط ببارم